başlık gerçek, hissiyat kolektif.
kira fiyatları öyle bir noktaya geldi ki,
bir oda bir salona "çocuk okutulabilir" fiyatı yazılıyor.
sahibinden'e giriyorsun,
100 m² ev → 28 bin tl.
“asansör yok, kombi bozuk ama metroya 10 dakika” yazmışlar.
yani hem soğukta kalıyorsun, hem yokuşta.
birileri “kira bu kadar çünkü talep var” diyor.
hayır tatlım, bu artık ihtiyaç değil, zorbalık.
insanlar “ev arkadaşı” değil, “salon paylaşımcısı” arıyor.
oda alt kiralanıyor, balkon depo oluyor, yaşam alanı excel dosyasına dönüyor.
kiracı ilanı verirken bile artık şöyle yazıyor:
“çamaşır suyu içmeden yaşayabileceğim, ruh sağlığıma zarar vermeyecek 1+1 daire aranıyor.”
çünkü bu artık ev aramak değil,
insanlığın sınırlarında akıl sağlığını koruma savaşı.
ve en kötüsü:
kimse bu fiyatları belirleyenlerle değil,
birbirini geçen kiracılarla kavga ediyor.
kısaca:
kiralar değil insanlar deliriyor.
ve delilik bu ülkede artık gayrimenkul gibi değer kazanıyor.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?