Mabel Matiz'in şu sözlerine bakar mısınız?
"Hangi sahranın gülüyüm, aldırmam Kah arıyorum, kâhi kayboldum orda Sana değil bana değil Kaderimize bu feryat Çareyi bul bana getir Çare ise sabır dua"
"Geldim üryan, yangın her yan Kırıldı aynam, görecek mi? Aşk ile dertli bu hayvan Desturla öğrenecek mi?"
"Bütün ışıkları yanıyor üzüntümün. Gitmek istemezken gittiğim o yer. Güneşin yok saydığı çelimsiz günler. Bir anlık öfkeye verdiler beni; Dünya! Zemin kat, yüksek kader."
"ısırılmış yerlerinden gülüyorsun bana. metalin, betonun, asfaltın bu korkunç ormanında. ben de sıkıldım bu seslerden yollarımızdaki kafeslerden. anlamıyorsan bile olsun gel sıyrılalım örtümüzden..."
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?