bazen bir sabun kokusunda, bazen bir battaniyenin dokusunda geri gelir.
çocukluk anı değil, hissidir.
ütülü nevresimlerin sıcaklığı,
sobada kızartılan ekmek kokusu,
büyüklerin “şşş” deyip susturduğu ama ne olduğunu bilmediğin konuşmalar,
duvara yaslanmış yorganların “misafir gelecek” işareti olması,
okuldan gelip çanta fırlatıp koşarak sokağa çıkmak...
ve tabii o meşhur soru:
“annem nerede?”
her şeyi unuturuz ama bir odada annemizin olmayışını hep hatırlarız.
çocukluk detaylarla doludur:
dolap üstüne saklanmış çikolata,
misafir gelince çıkan dantel örtü,
yeni alınan ayakkabıyla uyumak istemek,
karne günü kahvaltısındaki sessizlik...
şimdi hiçbirini yaşamıyoruz,
ama bazen bir ses, bir koku, bir kelime bizi o ana götürüyor.
o da yetiyor zaten.
çocuklukta tam olan tek şey: eksikliğini sonradan fark ettiğimiz küçük detaylar.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?