ayıp olmasın diye gidilen saçma buluşmalar

planlanmamış, istenmemiş ama “e hani görüşecektik?” diye zorlanan buluşmalardır.
ne muhabbet akar,
ne zaman geçer,
ne sen orada olmak istersin,
ama “ayıp olmasın” duygusu seni tutar.

karşılıklı sessizlikte çay karıştırılır,

telefona bakmamak için göz duvarda gezdirilir,

“ee n'aptın başka?” cümlesi 7 kere döner.

buluşma sırasında aklında hep şu vardır:
“ben niye buradayım?”
ama bunu soramazsın, çünkü karşıdaki kişi belki hâlâ o eski yakınlığı hissediyordur.
ya da senin kırılmasından korktuğun biridir.

ve en kötüsü:
bir kez oldu mu, devamı da gelir.
çünkü o “ayıp olmasın” döngüsü,
insanı istemediği sohbetlere, boş geçen saatlere ve içten içe pişmanlıklara sürükler.

kısaca:
bu buluşmaların sonunda “ne güzel ettik” değil,
“bir daha nazik olmayacağım” kararı