bir elinde kömür torbası, diğer elinde çocuğun “zoom açılmıyor” isyanı.
kış gelince ısınma derdi, yaz gelince sınav stresi.
ve arada bir yerlerde, devletin verdiği yardımı,
çocuğun ekranına umut olarak çevirmeye çalışan aileler.
çünkü artık tablet, lüks değil eğitim aracı.
ama devletin verdiği kömür, lüks gibi dağıtılıyor.
ve bu insanlar, hayatta kalma mücadelesiyle çocuk okutma çabasını aynı anda yürütüyor.
kimse şunu demiyor:
“neden ısınmak ile eğitim arasında tercih yapmak zorunda bırakılıyor bu insanlar?”
çünkü sistem öyle bir kurulmuş ki,
sana “yardım ediyoruz” denirken,
geleceğini senin üstünden oyalıyorlar.
kısaca:
kömür dumanı tüten evlerde, wi-fi çeken tabletlerle hayaller kuran çocuklar var.
ama o hayallerin ısınması için hâlâ sobaya muhtaç bu sistem.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?