maaş yatar → fatura ödenir → eksiye düşülür → kredi kartı devreye girer →
ve hayat devam eder.
ama aslında devam eden sadece borcun kendisidir.
her ay bir önceki ayın açığını kapatmak için uğraşılır.
alışveriş keyif değil, nakit akışı planıdır.
tatile gidilmez, “erken rezervasyonla borca girilir.”
çünkü çalışmak, bir hayat kurmak için değil,
sadece hayatta kalmak için zorunlu hâle gelmiştir.
bir ay borçsuz geçince insanlar kendini “refaha ermiş” hisseder.
ama o da geçicidir.
çünkü yeni zamlar, yeni krizler, yeni eksiler daima sıradadır.
ve en acı olan şu:
çoğu insan borcunu kapattığı günü değil,
borcunu geciktirmediği günü kutlar hale gelmiştir.
bu ülkede yaşamak, kendi hayatının finans müdürü gibi hissetmektir.
ne yatırım yaparsın, ne hayal kurarsın…
sadece ödemeyi ertelersin.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?