hukuk fakültesini kazanmak zordur,
okumak ayrı sabır, mezun olmak ayrı stres,
ruhsat almak bir başarıdır…
ama hepsi unutulur,
çünkü seni sadece biri evliliği bitirince hatırlar.
“abi çok kötü oldu ya... bir dava açmamız lazım.”
“ya nafaka nasıl alınıyor?”
“mal paylaşımı neye göre oluyo?”
daha "merhaba" demeden,
hayatlarının en dağınık döneminde yanına gelirler.
ve senin uzmanlığın değil,
öfkeye profesyonel kılıf bulman beklenir.
“çocuk kimin olacak” sorusuna medeni cevap verirken,
arka planda “zaten nefret ediyorum ondan” cümlesi akar.
sen uzlaştırmaya çalışırsın,
ama taraflar seni “daha agresif” olmaya zorlar.
ayrıca bir de “arkadaş indirimi” baskısı vardır.
“sen zaten ailedensin be, fazla yazma vekâlet ücreti...”
o an anlarsın,
hukukun değil, ilişkilerin terazisindesin.
ve sen boşanma bittiğinde yine unutulursun.
ta ki birileri yeniden “evde huzur kalmadı” diyene kadar.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?