artık sadece kafada bir plan değil,
trafikte sıkışınca, e-devlet'e girince, markette peynir görünce bile başlayan bir tepki:
"ben bu ülkeden gitmeliyim."
ne yaşanıyorsa hep “idare et” deniyor,
fırsat desen torpille yarışıyor,
adalet, ekonomi, gelecek… hepsi stresle eş anlamlı artık.
her gün yeni bir haber:
dolar, deprem, ceza, seçim, zam, kavga, dizi finali bile dram.
ve insan artık olaylardan çok,
olaylara alışmış halinden utanıyor.
bu ülkede kalmak istememek değil,
burada kalırken kendi aklını kaybetmemeye çalışmak zor.
ve ne yazık ki:
bir noktadan sonra “gitmek” fikir olmaktan çıkıp
hayatta kalma içgüdüsüne dönüşüyor.
kısaca:
giden kurtulmuyor, kalan alışmıyor.
hepimiz bir ara bir şeyler düşündük,
ama artık düşünmüyoruz bile… çünkü hep aklımızda.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?