gün evden geçiyor,
alt pijama, üst gömlek bile değil…
sadece tişört, belki de sabah kahvesinin lekesiyle.
“nasıl olsa kamera kapalı” düşüncesiyle katılırsın.
ama o an olur…
parmağın yanlış tuşa değer,
kamera açılır.
ekranda bir anda belirsiz bir silüet,
üstten gelen ışıkta yorgun surat,
ve... galatasaraylı polar.
kimse ses etmez ama o bir saniye herkesi travmatize eder.
ekipteki Ayşe “host muted your video” yapar,
ama sen artık sadece kapalı bir ekran değil,
tarihe geçmiş bir olaysındır.
günün geri kalanı, senin o “açık kamera anın” üzerinden döner.
hiçbir şey söylemeseler bile,
“günaydın” sesleri bile alttan alttan gülümsemeyle gelir.
çünkü zoom'da kamera açmak,
bazen sadece görüntüyü değil,
psikolojik savunmasızlığını da açar.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?