mesai bitmiş, saat akşam olmuş,
işçi hâlâ sahada…
ama patron geliyor, gözlerinin içine bakarak:
“Hakkını helal et usta...”
işte o cümleyle birlikte muhasebeye olan umut ölür.
çünkü artık hak, banka değil vicdan üstünden tahsil edilmek isteniyor.
“bugün çok yoğunduk”,
“abi kasada para kalmadı”,
“önümüzdeki ay düzelir” gibi cümlelerle geçiştirilen saatler,
gün sonunda bir helalleşmeyle üstü kapatılır.
ama işçi bilir ki:
helalleşme, sadece ödemenin yapılmadığı durumlarda devreye girer.
çünkü eğer gerçekten hakkı verilseydi,
kimse helallik istemezdi.
fiş olurdu, dekont olurdu, bordro olurdu.
ama şimdi? sadece göz teması ve boş bir teşekkür var.
kısaca:
bu ülkede mesai parası yoksa helallik var,
çünkü parayla ödeyemedikleri emeği,
duayla sıfırlamaya çalışan bir zihniyet var.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?