üniversite sınavında derece yaparsın,
zor bölümü bitirirsin,
stajda fotokopi çekersin,
ilk iş gününde heyecanlısındır:
“proje mi verecekler acaba?”
ama yönetici gelir ve şöyle der:
“bir çay söylesene, içerisi buz gibi olmuş.”
çünkü bu ülkede “mühendis” bazen sadece kartvizitte kalan bir unvandır.
çalıştığın pozisyonda teknik yeterliliğin değil,
çay-kahve samimiyetin daha çok iş görür.
“yeni mezun”san,
çay koyman normal görülür.
“tecrübeli”ysen,
çay isteyene göz devirmen saygısızlık olur.
yani hangi seviyede olursan ol,
kettle daima gözünün ucundadır.
bir süre sonra çay getirmemek “uyumsuzluk”,
itiraz etmek “ekip ruhuna aykırılık” sayılır.
ve sen hâlâ teknik çizim yaparken,
arkandan biri “abi şu kupayı da bir yıkasana” diyebilir.
mühendislik artık hesap kitap değil,
mesai dışı davranışlara göre puanlanan bir sadakat testine dönüşür.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?