sabah 09.00'da oturuyorsun ekran karşısına.
kahveni koyuyorsun, sekmeleri açıyorsun, bir “hemen başlayayım” diyorsun…
ama sonra gün geçiyor.
sen geçemiyorsun.
mailleri açıp cevaplamıyorsun,
toplantıya giriyorsun ama kamera kapalı, zihin de kapalı,
spotify'da lo-fi beat çalıyor, ama üretim yok.
slack'te çevrim içisin, ama hayatta offline gibisin.
her şeyin başında gibisin ama hiçbir şeyin içinde değilsin.
çünkü yorgunluk artık fiziksel değil; zihinsel, duygusal, hatta metafiziksel.
bir iş yapmayınca suçluluk,
yapınca da tükenmişlik hissi geliyor.
ve gün sonunda:
“bugün ne yaptım ya?” diye kendine soruyorsun…
cevap: sekme değiştirdin sadece.
kısaca:
bilgisayar açık, sen çökük.
görünüşte aktifsin, gerçekte pasif direniş gibi bir ruh halindesin.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?